سال جهش تولید با مشارکت مردم
امروز پنج شنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳ ۱۶:۰۷
 

اخبار

بیماری صرع را بیشتر بشناسیم

صرع (Epilepsy) پس از سردردهای میگرنی، سکته های مغزی و بیماری آلزایمر، چهارمین بیماری شایع دستگاه عصبی می باشد.
تعریف صرع: صرع یا اپی لپسی (Epilepsy) نوعی اختلال مغزی است که معمولا باعث ایجاد تشنج های مکرر و عود کننده در افراد مبتلا می شود. صرع می تواند طیف گسترده ای از اختلالات شدید و حتی تهدیدکننده حیات، تا موارد خفیف را در افراد مختلف ایجاد نماید. در این بیماری تغییر فعالیت طبیعی الکتریکی مغز باعث می شود که افراد حالات غیرعادی و عجیبی را با حواس پنج گانه خود تجربه کنند، تجربیات عاطفی و رفتاری خاصی داشته باشند و دچار تشنج، انقباضات عضلانی و گاهی از دست دادن هوشیاری گردند.
 

خبر


تعریف تشنج (Seizure): تشنج معمولا وقتی اتفاق می افتد که فعالیت طبیعی الکتریکی مغز به دلیلی به هم بخورد. در اکثر موارد، گروهی از سلول های مغزی (نورون ها) در یک یا چند نقطه از مغز به اشتباه جریان های الکتریکی نادرستی را تولید و به تمام نقاط مغز منتشر می کنند. این جریانها ممکن است برای مدت کوتاهی فرماندهی و کنترل عملکرد مغز را در دست بگیرند. در این مدت فرد ممکن است دچار انقباضات ناخواسته و خارج از کنترل عضلانی، از دست دادن هوشیاری عمومی و حرکات شدید و بی هدف بدن گردد. جریان های الکتریکی ناخواسته و به دنبال آن تشنج ممکن است از چند ثانیه تا چند دقيقه طول بکشد و پس از آن خودبخود متوقف شود.

تفاوت بین صرع و تشنج: هر فردی که دچار تشنج گردد، الزاما مبتلا به صرع نمی باشد. یکی از دلایل تشنج در کودکان سالم خردسال، تب بالا می باشد که باعث نگرانی شدید مادران می گردد. باید توجه داشت که در صورت مراقبت کافی از کودک و جلوگیری از بالا رفتن تب، معمولا تشنج تکرار نمی شود و دلیلی برای نگرانی از ابتلا به صرع در مورد این کودکان وجود ندارد. از سایر دلایل تشنج می توان به ضربات شدید وارده به سر که باعث جراحت شوند و نرسیدن اکسیژن کافی به مغز اشاره کرد. اگر فردی برای دو بار یا بیشتر بدون وجود علت مشخصی دچار حملات تشنج گردد، احتمال وجود صرع برای این فرد وجود دارد. به هرحال فرد مبتلا به صرع علاوه بر تشنج ممکن است حالات غیرعادی و عجیبی را با حواس پنج گانه خود تجربه کند و تجربیات عاطفی و رفتاری غیرمعمولی داشته باشد.

دلایل ایجاد صرع: هر عاملی که باعث شود که کانون های تولید کننده جریان های الکتریکی نامناسب در مغز ایجاد شوند و این جریان های الکتریکی بتوانند برای مدتی کنترل مغز را در دست بگیرند، می تواند باعث ایجاد صرع گردد. حرکت عضلات بدن و انقباضات آنها در کنترل بخش بیرونی مغز موسوم به قشر حرکتی اولیه می باشد. صدور جریانات الکتریکی نامناسب و کنترل نشده در قسمت کوچکی از مغز می تواند باعث شود که قشر حرکتی مغز برای مدت کوتاهی از کنترل خارج شود و عضلات و بدن فرد دچار حرکات بی هدف، ناخواسته و خارج از کنترل گردند. در این حالت فرد دچار تشنج می شود. یکی از دلایل عمده ایجاد کانون های مولد جریانات الکتریکی کنترل نشده در مغز که باعث ابتلا به صرع می شود، عدم تکامل مغز در دوران جنینی یا یکی دو سال اول پس از تولد می باشد. بسیاری از کودکان مبتلا به فلج مغزی (Cerebral Palsy) به علت عدم تکامل کافی مغز یا وجود سایر اشکالات در نورون های مغزی دچار صرع می باشند. زایمان های سخت و طولانی می توانند به مغز کودک آسیب وارد کنند و باعث صرع گردند. صدمات و جراحات وارده به سر در هر سنی (به خصوص سنین پایین)، ابتلا به مننژیت، آبسه یا تومورهای مغزی و ابتلا به بیماری ایدز و ام اس (Multiple Sclerosis) نیز می توانند باعث صرع گردند. در سنین بالاتر بیماری آلزایمر می تواند از دلایل ابتلا به صرع باشد. در برخی از موارد هم تنها دلایل ژنتیکی باعث ایجاد بیماری صرع می شوند.

خبر

کمکهای اولیه در هنگام بروز حملات تشنج

اگر فرد در حال تشنج هوشیاری خود را از دست داد و دچار انقباضات ناخواسته و خارج از کنترل عضلانی و حرکات شدید و بی هدف بدن گردید، آرامش خود را حفظ کنید. از اطرافیان نیز بخواهید آرام باشند و به آنها اطمینان بدهید که جای نگرانی نیست. اگر بدن فرد روی زمین قرار دارد، چیزهای سخت یا تیز را از کنار او دور کنید تا به او آسیبی نرسد. اگر فرد روی صندلی یا ویلچر نشسته است، مطمئن شوید که احتمال سقوط فرد وجود ندارد (افراد روی ویلچر نیاز به انتقال به روی زمین ندارند). به هیچ وجه جلوی حرکات بدن فرد را نگیرید. زمان را محاسبه کنید. اگر کراوات یا چیز دیگری دور گردن فرد وجود دارد، آن را شل کنید تا تنفس فرد مختل نگردد و به گردن آسیبی نرسد. در مورد افرادی که روی زمین قرار دارند در صورت امکان چیزی نرم مانند یک بالش یا ژاکت تاشده را زیر سر فرد قرار دهید و آنها را روی پهلو بخوابانید (این کار به تنفس ایشان کمک می کند). روش هایی مانند بازکردن دهان فرد به زور برای قراردادن پارچه بین دندان ها و پاشیدن آب به صورت فرد در حال تشنج هیچ پایه علمی ندارند و تنها باعث آسیب رساندن به فک و دهان فرد می گردند یا باعث تاثر و احساس خجالت فرد پس از رفع تشنج (به علت خیس شدن لباس و دیدن اطرافیان) می شوند. فرد دچار تشنج نیازی به تنفس مصنوعی یا عملیات احیاء قلبی – ریوی (CPR) ندارد. این عمل تنها در موارد نادر و در صورتی که فرد پس از پایان تشنج نتواند نفس بکشد، باید انجام گیرد. تا پایان حمله صرع در کنار فرد بمانید. پس از پایان تشنج، با حالتی دوستانه از فرد سوال کنید که خوب است و آیا نیاز به کمک یا تماس با افراد نزدیک برای بازگشت به خانه یا گرفتن تاکسی دارد؟ سعی کنید حمله تشنج را امری عادی جلوه دهید و از کنجکاوی در مورد حمله و علت ایجاد آن پرهیز نمایید. در صورتی که فرد از آگاهی کافی برخوردار است، به او بگویید که حمله چقدر طول کشیده است. اگر فرد بخواهد در مورد سایر مسائل خود از شما سوال خواهد کرد. بیشتر حملات صرع خودبخود و ظرف چند دقیقه کنترل می شوند، ولی اگر حالات زیر اتفاق بیافتند باید درخواست آمبولانس و کمک  های پزشکی کنید:

  • حمله تشنج بیش از پنج دقیقه طول بکشد.

  • حمله دوم بلافاصله پس از حمله اول و پیش از این که فرد هوشیاری خود را باز یابد روی دهد یا حملات تشنج با توالی زمانی کوتاهی که در مورد فرد عادی نیست به وقوع بپیوندند.

  • فرد قبلا سابقه حملات صرع نداشته است.

  • فرد برای تنفس مشکل داشته باشد و یا به نظر برسد چیزی را بلعیده که برای تنفس او ایجاد مشکل کرده است (Chocking).

  • حمله در آب روی دهد یا فرد در اثر حمله دچار جراحت و مصدومیت گردد.

خبر

 

درمان صرع

هنوز بهترین درمان برای افراد مبتلا به صرع درمان دارویی می باشد. خوشبختانه با پیشرفت های علمی در سال های اخیر، داروهایی به بازار آمده اند که عوارض جانبی کمتری دارند و طول مدت اثربخشی آنها بیشتر است و لذا مبتلایان با رغبت بیشتری آنها را مصرف می کنند.

منبع : مجله پزشکی سلامت 

۲ تیر ۱۳۹۸ ۱۵:۲۵
روابط عمومی |
تعداد بازدید : ۷۶۳

نظرات بینندگان

تعداد کاراکتر باقیمانده: 500
نظر خود را وارد کنید