آرتروز گردن دقیقا چه بلایی سرمان می آورد ؟

پیری و افزایش سن اجتناب ناپذیر است؛ در حقیقت، هر روز در هر یک از ما رخ می دهد ؛ با پیری، سایش و پارگی روی مفاصل بدن از جمله ستون فقرات اتفاق می افتد.اسپوندیلوز گردنی که اغلب به سن مربوط است، به علاوه انواع دیگر، از تغییرات فاسد کننده ای است که در مفاصل و صفحات فقرات رخ می دهد.

شما ممکن است اسپوندیلوز گردنی را به عنوان آرتروز گردن و یا مرض ناتوان کننده ای بر گردن بدانید. آرتروز گردن معمولاً در حدود چهل سالگی شروع می شود و تا چند سال ادامه می یابد که گفته می شود مردان در سنین پایین تر از زنان این مشکل را خواهند داشت.

طناب اسپوندیلوز گردنی می تواند منجر به میلولوپاتی شود؛ وضعیتی که طناب نخاعی توسط سازه های اطراف فشرده می شود، در واقع، اسپوندیلوز گردنی شایع ترین مشکل گردنی است که باعث میلوپاتی می شود همچنین ممکن است منجر به رادیکولوپاتی می شود 

چگونه در ستون فقرات گردن تغییرات رخ می دهد آرتروز در گردن با استئوفایت ها- آکا استخوان اسپور - شروع می شود که در مهره های بدن شکل می گیرد. استخوان اسپور، واکنش بدن نسبت به سایش و پارگی مفاصل هستند.

در ستون فقرات آن ها با کمک به افزایش مساحت سطح مفاصل و توزیع یکنواخت وزن روی آن در طول فعالیت روزمره به یک هدف رسیدگی می کنند.مشکل این است که اسپورهای استخوانی ممکن است منجر به درد شوند، به ویژه زمانی که فشار بر روی اعصاب و یا طناب نخاعی قرار می گیرد.

چنین فشاری هم می تواند باعث بی حسی، ضعف و حتی بی اختیاری روده شود که یک وضعیت اورژانسی پزشکی است.

بزرگ ترین عامل خطر برای اسپوندیلوز گردنی، سن است.زمانی که به سن میانسالی می رسید، احتمال ابتلا به ورم مفاصل به گردن افزایش می یابد.

بعد از سن، ژنتیک بزرگ ترین خطر را در بر می گیرد.در کنار چند نوع دیگر از مشکلات مربوط به ستون فقرات، اسپوندیلوز گردنی می تواند در خانواده ها به ارث برده شود.اگر مجرای نخاعی و یا مجرای بین مهره ای به طور طبیعی قطر کوچکی داشته باشند، خطر شما برای پیچیدگی های فاسد کننده ممکن است بالاتر باشد.

نخاع یک ساختار بسیار حساس است که پیام های بین مغز و بقیه بدن را منتقل می کند - فضای آزاد کمتری در آن فضا وجود دارد.تماس بین نخاع و ستون ممکن است نخاع را تحریک کرده و موجب میللوپاتی شود .

مهم نیست که چطور از آن را استفاده می کنید، سیگار کشیدن می تواند برای شما واقعاً بد باشد.این با افزایش خطر ابتلا به بیماری دیسک دژنراتیو، جراحی برگشت پذیر و سایر شرایط، از جمله، آرتریت گردن همراه است. 

افسردگی و اضطراب، عوامل خطر روانی برای ورم مفاصل در گردن هستند. ارتباط قوی بین عوامل روانی و درد گردن وجود دارد. پژوهشگران نتیجه گرفتند که "هرچه سطح درد در گردن بالاتر برود، توجه بیشتری باید به پریشانی روانی و اجتماعی شود". 

درباره شغل خود صحبت کنید.انجمن جراحان ارتوپدی می گوید که اگر شغل شما شامل مقدار زیادی حرکت و / یا کاری است که بالای سرتان انجام می شود، ممکن است ریسک شما دوباره بالاتر باشد.افسردگی و یا اضطراب، عوامل خطر روانی در محل کار نیز اتفاق می افتد.

آسیب، به ویژه آسیب های مکرر، خطر شما را برای اسپوندیلوز گردنی افزایش می دهد.گفته می شود که بیشتر آرتروز گردن از ضربه ناشی نمی شود.

به طور کلی، منبع درد آرتروز گردن به خوبی توسط جامعه پزشکی درک نمی شود و امکان داشتن این شرایط بدون علائم وجود دارد. 

زمانی که علائم رخ می دهند، درد متناوب گردن به نام سرویکالگیا به همراه سفتی معمولاً شایع ترین هستند.حدود یک سوم از افراد مبتلا به ورم مفاصل نیز دچار سردرد هستند ، که بیشتر در ناحیه پایین جمجمه واقع می شوند.

سردرد گاهی اوقات درد و یا سفتی را رد می کند و علائم غالب می شود.

دو نوع دیگر از علائم که در افراد با گردن رحم معمول هستند عبارتند از:رادیکولوپاتی و میلوپاتی.رادیکولوپاتی یک فرآیند بیماری است که بر روی عصب نخاعی تاثیر می گذارد. 

عصب نخاعی، نامی است که به بخشی از عصب منشعب شده از نخاع اصلی داده می شود.بیشتر اوقات نوعی فشار بر روی ریشه عصب نخاعی، چیزی است که نشانه ها را ایجاد می کند. 

علائم ممکن است شامل درد، ضعف، بی حسی و یا احساسات سوزن سوزن شدن در یک قسمت باشد.به طور مشابه، میللوپاتی یک فرآیند بیماری موثر بر طناب نخاعی است. نخاع یک ساختار عصبی طولانی است که طول ستون فقرات را در بر می گیرد.در مجرای نخاعی قرار دارد، گذرگاهی است که در مرکز ستون فقرات قرار دارد.

این یکی از دو ساختار اصلی سیستم عصبی مرکزی است.ساختار دیگر مغز نیز می باشد.مشابه علائم رادیکولوپاتی، بیشتر علائم میللوپاتی ناشی از فسردگی هستند، اما در این مورد از نخاع کمتر خواهد بود. 

میللوپاتی به مرور زمان به کندی پیش می رود.ممکن است خود را به روش های مختلفی نمایان کند، اما نه محدود به نشانه های مرتبط با ریشه های عصبی فشرده ستون فقرات یا رادیکولوپاتی.

این نشانه ها عبارتند از :

• درد

• ضعف

• بی حسی و یا احساسات الکتریکی در یک حد

اما انواع دیگری از علائم میللوپاتی نیز وجود دارد، برای مثال، سرگیجه. 

هم چنین، اگر علائم از بالا به گردن شما ناشی می شوند، که ممکن است منجر به شرایطی به نام گردنه رحم گردن شما شوند، ممکن است مبتلا به سندروم به نام "بی حس " باشید.این نشانه ها ممکن است زمانی ایجاد شوند که طناب نخاعی بین C - 5 و C - 7 تحت فشار قرار گیرد.

در حالی که شما نمی توانید انحطاط مفصلی مرتبط با افزایش سن را متوقف کنید، اما می توانید سرعت رشد آن را کاهش دهید. اگر علائم شما خفیف و یا متوسط باشند، و اگر مشکلات اعصاب مترقی نداشته باشید، می توانید تنها به مراقبت محافظه کارانه نیاز داشته باشید.

این ممکن است شامل یک یا چند مورد از موارد زیر باشد: 

• داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) شامل آسپرین, ناپروکسن یا ایبوپروفن برای کاهش التهاب و تسکین درد.

• مسکن هایی مثل استامینوفن (Tylenol) فقط برای تسکین درد.

• تزریق کورتیکواستروئید برای درمان دردهای تابشی و کاهش تورم.

• مسدود کننده های عصبی برای تسکین درد موقت.

• محدود کردن فعالیت فیزیکی، اما نه حذف کاملشان.

• گردنبند برای حمایت و ثبات در طول دوره بهبودی.

• انجام ورزش و، همان طور که در بالا ذکر شد، درمان فیزیکی. 

به طور کلی، برای مراقبت های محافظه کارانه باید به درمانگر فیزیکی مراجعه کنید که توسط پزشک مراقبت های اولیه شما توصیه شده است. 

زمانی که علائم بروز می کند، استراحت کنید.

برخی اوقات حرکات گردن را برای مدت کوتاهی محدود کنید، مثلاً برای یک بعد از ظهر یا یک روز، کافی است اجازه بدهید التهاب کاهش پیدا کند و درد ازبین برود. 

برخی افراد کمپرس سرد را ترجیح می دهند، به ویژه پس از فعالیتی که منجر به درد می شود و باعث به حداقل رساندن التهاب می شود.بیماران دیگر کمپرس گرم را ترجیح می دهند، مانند یک تشک گرمایی یا پوشش گرمایی، و یا گرما مرطوب، مانند یک پوشش گرمای مرطوب برای گردن و یا حمام گرم.

گاهی اوقات، محدود کردن یا حذف فعالیت های خاص می تواند از درد جلوگیری کند.برای مثال، فرد ممکن است یک حرکت شنا مخصوص به گردنش پیدا کند که باعث دردش می شود در این حالت، این حرکت باید محدود باشد یا به طور کامل در آینده از آن اجتناب شود.

پزشک می تواند داروهایی را تجویز کند، که گیرنده های درد را در مغز مسدود می کند.

گزینه دیگر می تواند شل کننده های ماهیچه ای باشد که ماهیچه دردناک را در گردن و ماهیچه های اطراف شل می کند. داروهای تجویز شده اغلب راه حل های کوتاه مدت هستند و به طور مداوم توصیه نمی شوند. 

فرکانس رادیو تخریب (RFA). این روش RFA روشی با حداقل تهاجمی است و گرما را از نوک سوزن به منظور ایجاد ضایعات روی اعصاب کوچک که به اتصال وجوه اشتراک می گذارند، ارایه می دهد. 

وقتی علائم آرتروز گردن شروع می شود، معمولا با درد و این موارد شناخته می شود:

• به تدریج شروع می شود و ممکن است در طول زمان به تدریج بدتر شود

• حس خشکی و سفتی، به جای نرم بودن، به خصوص در مراحل اولیه رخ می دهد

• اول صبح بدتر است، بعد از بلند شدن و حرکت به اطراف بهبود پیدا می کند.

• در پایان روز دوباره بدتر می شود.

• با استراحت کردن بهتر می شود

• در به شانه یا بین تیغه های شانه می کشد

• هنگامی که گردن فشرده می شود، احساس تحریک و درد می کنید.

• در اواسط شب شما را از خواب بیدار می کنند

• باعث سردرد، به ویژه در پشت سر، می شود. 

فرد مبتلا به آرتروز گردنی می تواند یا تمام این نشانه ها را تجربه کند و یا تنها تعداد کمی از آن ها ممکن است در طول زمان پیشرفت یا تغییر کند.